Mieke Teirlinck

Fragile

03.09.2011 - 23.10.2011

Zeedijk 635 - Knokke
Fragiliteit staat centraal in het oeuvre van Teirlinck. De fragiliteit van het licht dat ze steeds weer opzoekt, maar ook de fragiliteit van de onderwerpen die ze weergeeft. Haar oeuvre is erg divers: landschappen, stillevens, portretten, naakten. Maar de fragiliteit in al zijn betekenissen is steeds weer het sleutelwoord. Teirlinck schildert naar waarneming, met levende modellen, geen afbeeldingen. Ze weigert het keurslijf van een kader voor haar doeken en laat de beschildering doorlopen tot op de randen zodat ook het doek naakt en kwetsbaar blijft.

Fragiliteit refereert bij Mieke Teirlinck meer dan naar het lichamelijke of geestelijke. Naast een portrettenreeks voor Brugge als Europese Culturele Hoofdstad (2002), een serie rugzichten van naakten voor de tentoonstelling Corpus in Brugge (2005) of een indrukwekkende reeks portretten van mentaal gehandicapten (2007) schildert ze ook stillevens waarbij ze in brede verfstreken de lichtimpressies vat. Haar toetsen zijn hierbij duidelijk zichtbaar:  ze schildert nat-in-nat met olieverf en mengt haar kleuren nog op het doek zelf, wat voor prachtige overgangen zorgt.

De reeks 'Fragile' kan als een samenvatting en een bekroning van haar oeuvre gelden. Ze bestaat uit stillevens van fragiele porseleinen popjes vanop de voddenmarkt. Teirlinck kan deze kitscherige dingen tot leven brengen en er een 'unheimliche' sfeer mee creëren: dartelende naakte engeltjes die op hun zij of met de benen omhoog uitgebeeld worden, krijgen iets weerloos. De fragiliteit van de menselijke conditie wordt duidelijk in een serie doeken waarin kinderbeentjes in ijzeren beugels getoond worden, een prematuurtje, iemand op een ziekbed. En dan is er  het pakkende schilderij van naakte voeten naast een gevallen tas koffie.

Erg sterk zijn de 'ingepakte' voorwerpen: een vreemd soort kikkervis blijkt een pop te zijn die ingepakt is in nopjesplastiek: een symbool van de voorbije kinderjaren en hun verloren onschuld, maar tegelijk ook een onheilspellend, visceraal aandoend, monsterlijk voorwerp. Nog vreemder is een porseleinen huwelijksbeeldje dat onherkenbaar ingepakt is in verband. 

Mieke Teirlinck beeldt het leven uit zoals het is, onverbloemd, zonder vooroordelen, naakt en zonder kader. Haar twee portretten van Chris Willemsen, ondertussen bekend als acteur in de tv-serie 'De Ronde', zijn wat dat betreft exemplarisch: zonder voyeurisme of paternalisme geeft ze hem weer zoals hij is, in al zijn menselijke waardigheid. Fragiel, maar ook sterk – zoals het oeuvre van Mieke Teirlinck zelf.

Mieke Teirlinck (Brugge, °1959) kreeg een kunstopleiding, maar begon slechts te schilderen in 1992 toen ze samen met haar man terugkeerde van een verblijf in Suriname en Frans-Guyana. Langzaam maar zeker ontbolsterde ze zich tot een schilder met
Selectie werken