Deze maand publiceert Zwart Huis een serie interviews met kunstenaars die in de huidige quarantaine wonen en werken. Op deze manier hoopt de galerie haar kunstenaars te ondersteunen en te promoten in deze vreemde tijden van Covid-19. Het volgende interview in de serie "Artist in Exile” is met Hilde Overbergh.
Ik ervaar deze periode van verplicht thuisblijven als een vertraging van de tijd. Even geen verplichtingen en terugvallen op mezelf. Weten dat er niets te missen is, geeft een enorme rust om te werken. Vreemd dat elke passant tijdens een wandeling een potentieel gevaar is. Laat ons hopen dat deze pandemie een waardevol doel heeft voor ons allen.
Het verschil met gewoonlijk is niet groot. Mijn jongste zoon en partner zijn nu ook altijd thuis, waardoor mijn dagverdeling anders is. De laatste weken maakte ik meer tijd om het atelier grondig op te ruimen, mijn stock te organiseren, materialen te bestellen, de website te updaten en de databank aan te vullen. Mijn werk voor Art Brussels was klaar, maar ondertussen vernamen we dat de beurs wordt uitgesteld naar volgend jaar.
Ik werk in fases, soms is dat nieuwe ideeën ontwikkelen op klein formaat en op papier waarbij het experiment voorop staat. Mijn oog zoekt naar de andere kant van de dingen, zo kan vorm en restvorm aan de basis liggen voor een schilderij. Ook zwerfvuil dat ik verzamel en archiveer kan de aanleiding geven tot nieuw werk. Kostbare materialen om mee te werken dienen zich vaak aan in het atelier zelf. Op andere momenten werk ik aan grotere werken waar de uitdaging ligt in het hanteren van bepaalde materialen die ik wil gebruiken. Mijn werk start steeds vanuit het niet weten, vanuit een realiteit, en vanuit een fascinatie voor materialen. Zo vind ik bijvoorbeeld stoffen in tweedehandswinkels of bestel ik gekleurd vlaggendoek dat ik verknip en aan elkaar stik en dat ik dan verder verwerk. Momenteel ben ik een nieuwe reeks werken aan het schilderen op aluminiumplaten.
Nee, meestal weet ik de dag zelf pas waaraan ik zal werken. Mijn enige vaste ritueel is ’s morgens beginnen met een lekker ontbijt en vanuit mijn keuken de tuin bewonderen terwijl ik het ochtendnieuws beluister. Na het ontbijt open ik mijn laptop en beantwoord ik binnengekomen mails. Nadien trek ik mijn atelier in om te kijken wat ik de dagen ervoor gedaan heb. Van daaruit maak ik beslissingen en keuzes voor volgende stappen. Ik werk aan meerdere werken tegelijkertijd. Ik maak regelmatig studio-opstellingen om te kijken hoe werken zich onderling kunnen verhouden.
In dit moment van ‘social distancing’ is kunst meer dan ooit verbindend!
Koffie drinken, in de tuin zitten en luisteren naar een rond zoemende vlieg en fluitende vogels. Lange fietstochten maken. Samen met mijn jongste zoon Dexter en partner Jeff lekker eten klaarmaken na een volle dag thuiswerk.
Koken voor vrienden en tentoonstellingen bezoeken.
Van alles, dat wisselt van dag tot dag en van mijn stemming. Dat kan gaan van Country, Jazz, Piano, Italiaanse of Roemeense folk, tot Franse chansons en oude klassiekers, Radio 1 of Klara en Podcasts. Verder ook Nick Cave, Agnes Obel, The Killers, Goran Bregovic, The Velvet Underground, John Denver, Calexico & Iron, Tommy Guerrero.
Veel, en nu heb ik meer tijd om te lezen! “M train” van Patti Smith, “Het verticale strand” van Oscar Van den Boogaard, “Homo Deus” van Yuval Noah Harari, “Notes from the Woodshed” van Jack Whitten of “Het Leven een gebruiksaanwijzing” van Georges Perec.
