Kobe De Peuter

The Sound of the Screen

20.04.2019 - 26.05.2019

Zeedijk 635 - Knokke
De gemiddelde persoon tussen 18 en 30 in de VS (cijfers voor Europa niet beschikbaar) spendeert nu 8,5u/dag achter een scherm.

Mensen van alle generaties, maar vooral jongeren en adolescenten, zoeken een identiteit in reflectie met hun omgeving. Die omgeving is nu grotendeels virtueel geworden. Het leeuwendeel van onze communicatie gebeurt nu in dat medium. Een medium dat onderhevig is aan de onverbiddelijke wetten van de aandachtseconomie, waarin nuance, geduld en lange termijndenken geen plaats hebben.

Vroeger trok men zondagse kleren voor het kerkbezoek aan. In de nieuwe online religie is elke dag zondag, vermenigvuldigd met een flinke factor. De hedendaagse identiteitscultus is een verzameling aanleggen van ervaringen en bezit om daar bevestiging op te scoren. Het nieuwe bewustzijn is bijna een meta-bewustzijn: jezelf bedenken vanuit het perspectief van anderen. Een binair perspectief: like of unlike.

In een wereld waarin het werkgeheugen het terrein van het langetermijngeheugen overneemt en constante connectiviteit ons zelf-, mens- en wereldbeeld voortdurend onder druk zet, waarin elke seconde telt en we onszelf definiëren op basis van de aandacht die we genereren, stijgen de spanningslijnen in boeken, worden films feuilletons, intellectuelen stand-up comedians en kunstenaars... Zoals een herinnering, elke keer ze opgeroepen wordt, zichzelf helemaal opnieuw creëert, is de herinnering aan het transcendente nu de herinnering van een herinnering geworden.

Deze tentoonstelling is een paradox. Het zijn werken van trage duur, extreme inspanning en afzondering. (Post)modernistische benaderingen van kunst plaatsen graag de inspanning in de schaduw van abstracte vooruitgangs- en vernieuwingsidealen, maar de toeschouwer meent soms haast iets goddelijks te herkennen in wat het als grensverleggende prestaties beschouwt. En het thema van deze tentoonstelling betreft een gevecht van mens tegen machine.

De inspiratie echter komt uit die 8,5u op 24u die onze nieuwe hedendaagse omgeving is. Een omhelzing van de wereld van haast, imago, reproductie en filters. Dat is het compromis dat ik gemaakt heb.

“La lutte elle-même vers les sommets suffit à remplir un cœur d’homme. Il faut imaginer Sisyphe heureux,” aldus Albert Camus. Ik wil niemand oproepen om stil te staan of terug te kijken. Het is geen nostalgische noodkreet, noch een protest. Vooruitgang is immers een logge dieselmachine die steeds meer vaart maakt. Er is geen conducteur, we zijn slechts allemaal passagiers.

Het is een zoektocht naar de universaliteit en transcendentie die nog in de herinnering van de herinnering van de herinnering verscholen liggen. Voor mij is dat troost, soms een geruststelling. Voor u, de toeschouwer, hoop ik dat het beelden zijn waarin u kan verdwalen. Zoals een kind vandaag nog altijd kan verdwalen in de vlam van een kaars.

Kobe De Peuter