Colin Waeghe
Rien ne va plus
14.03.2021 - 30.04.2021
Rivoli Building #20 - Brussel
Colin Waeghe (°1980) studeerde zowel beeldende als dramatische kunsten, daarnaast nog scenografie en was laureaat van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Gent. Hij is geëngageerd, heeft een brede kijk op dingen en toestanden en legt die kijk vast in schilderijen en projecten.
Hij vindt zijn inspiratie in de eigen ervaring en leefwereld, maar ook in de actualiteit en de media. De beelden vermengen zich met herinneringen, interpretaties en waarnemingen uit heden en verleden. Maar ze zijn evenzeer beïnvloed door lectuur en studie, door filosofie en kunstgeschiedenis.
Colin Waeghe heeft zich in de loop der jaren een zeer persoonlijke signatuur en toets eigen gemaakt. De beelden die hij creëert zijn geladen, ze zitten vol energie en ingehouden spanning. Hij neemt met verve een oude traditie weer op, die van het bloemenstilleven en legt de nadruk op ‘leven’ zelfs al zijn de bloemen verwelkt. De kijker wordt deelgenoot gemaakt van het lichtspel, de voortdurende verandering van licht en schaduw, maar evenzeer van de teloorgang die ongenadig plaats vindt, ook de mooiste ruiker eindigt in het compost.
De kunstenaar is geen zwaarmoedige pessimist, al zou de titel van deze tentoonstelling zoiets laten vermoeden, maar is zich bewust van de gelaagdheden van het leven en is in het afgelopen jaar, net als iedereen onder ons, geconfronteerd geweest met de kwetsbaarheid van mens en samenleving. Hij schildert een drieluik met paasbloemen en narcissen met middenin een gekluisterde man, maar het is een ontsnappingskunstenaar: hij zal zich zo bevrijden. En er is de man die op het koord danst. Het is Philippe Petit die in de ochtend van 7 augustus 1974 zonder toestemming een aantal keren over en weer wandelt op het slappe koord tussen de beide torens van het toenmalige World Trade Center in New York. Het zou een beeld kunnen zijn van de kunstenaar, een optimistisch beeld en de Nederlandse schrijver Simon Vinkenoog zegde het reeds: “Optimisme is de enige manier om realistisch in het leven te staan.”
Colin Waeghe (°1980) woont en werkt in Brussel. Hij studeerde aan Sint Lukas Brussel (experimenteel atelier), RITCS Brussel (dramatische kunsten), POPOK Antwerpen (scenografie) en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) te Gent.
Hij nam deel aan verschillende groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland zoals Polyfonie (Watou, 2009), Thank You For Tomorrow (Zebrastraat, Gent, 2010), Vertigo, Besuch aus Gent (Neues Kunstforum, Keulen, Duitsland 2012), Yoknapatawpha / Biënnale van de schilderkunst (Museum van Deinze en de Leiestreek 2016), Wewontosee (21st Century Museum of Contemporary Art, Kanazawa, Japan, 2016), Alive inside the Crystal Part 2 (Kunsthaus Graz, Oostenrijk, 2019) en Salon des Artistes (Ronse, 2020).
Hij vindt zijn inspiratie in de eigen ervaring en leefwereld, maar ook in de actualiteit en de media. De beelden vermengen zich met herinneringen, interpretaties en waarnemingen uit heden en verleden. Maar ze zijn evenzeer beïnvloed door lectuur en studie, door filosofie en kunstgeschiedenis.
Colin Waeghe heeft zich in de loop der jaren een zeer persoonlijke signatuur en toets eigen gemaakt. De beelden die hij creëert zijn geladen, ze zitten vol energie en ingehouden spanning. Hij neemt met verve een oude traditie weer op, die van het bloemenstilleven en legt de nadruk op ‘leven’ zelfs al zijn de bloemen verwelkt. De kijker wordt deelgenoot gemaakt van het lichtspel, de voortdurende verandering van licht en schaduw, maar evenzeer van de teloorgang die ongenadig plaats vindt, ook de mooiste ruiker eindigt in het compost.
De kunstenaar is geen zwaarmoedige pessimist, al zou de titel van deze tentoonstelling zoiets laten vermoeden, maar is zich bewust van de gelaagdheden van het leven en is in het afgelopen jaar, net als iedereen onder ons, geconfronteerd geweest met de kwetsbaarheid van mens en samenleving. Hij schildert een drieluik met paasbloemen en narcissen met middenin een gekluisterde man, maar het is een ontsnappingskunstenaar: hij zal zich zo bevrijden. En er is de man die op het koord danst. Het is Philippe Petit die in de ochtend van 7 augustus 1974 zonder toestemming een aantal keren over en weer wandelt op het slappe koord tussen de beide torens van het toenmalige World Trade Center in New York. Het zou een beeld kunnen zijn van de kunstenaar, een optimistisch beeld en de Nederlandse schrijver Simon Vinkenoog zegde het reeds: “Optimisme is de enige manier om realistisch in het leven te staan.”
Colin Waeghe (°1980) woont en werkt in Brussel. Hij studeerde aan Sint Lukas Brussel (experimenteel atelier), RITCS Brussel (dramatische kunsten), POPOK Antwerpen (scenografie) en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) te Gent.
Hij nam deel aan verschillende groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland zoals Polyfonie (Watou, 2009), Thank You For Tomorrow (Zebrastraat, Gent, 2010), Vertigo, Besuch aus Gent (Neues Kunstforum, Keulen, Duitsland 2012), Yoknapatawpha / Biënnale van de schilderkunst (Museum van Deinze en de Leiestreek 2016), Wewontosee (21st Century Museum of Contemporary Art, Kanazawa, Japan, 2016), Alive inside the Crystal Part 2 (Kunsthaus Graz, Oostenrijk, 2019) en Salon des Artistes (Ronse, 2020).
