Met Nuits Intérieures toont Peter Waterschoot een greep uit zijn in september 2018 gepubliceerd boek AT THE SKIN OF TIME ( arp2 publishing, brussel ).

Waterschoot vertrekt vanuit het iconische idee van het ‘Blue Hotel’ en 'Neon Poetry', en distilleert een zeer eigen kleurenpalet uit de microcosmos van steeds schaarsere tweesterrenhotels, cabarets, cinema’s en danszalen. Hiervoor reisde hij niet alleen tegen de tijd in, maar werkte ook tegen de klok gedurende de periode van 2012 tot 2018;  een snel gentrificerende ‘post-millenium-gap’.
De locaties: Venetië, Hamburg, Brussel, Istanbul, Osaka, e.a.- zijn in het oeuvre elkaars pendanten, wat resulteert in een warm en broeierig maar ook ingetogen en poëtisch universum, dat losgekoppeld van de werkelijke wereld  verderleeft, net als een herinnering of een droom.
Om tot diepere beeldintensiteit te komen laat Waterschoot de tijd zijn werk doen in een 'method photography' naar analogie met de Stanislavski methode. Zijn fotoshoots zijn doorgedreven retraites op zorgvuldig geresearchte locaties.
De meditatieve en solitaire beleving van de ruimtes was Waterschoot's oefening  in de Japanse term  ‘Mono No Awara’, dewelke zowel ‘gevoeligheid voor het efemere’ als ‘aanvaarding van het vergankelijke’ uitdrukt.
Het schilderkundig-fotografische oeuvre functioneert daardoor ook als reisdagboek, waarin fictie realiteit wordt en andersom. Ook het gevoel van binnen en buiten is in de beelden verwisselbaar (of complementair), als suggestie van het reizen van de geest. Het oeuvre van Waterschoot voelt aan als een verblijf in een opiumhuis; het is een binnenkamerse 'nuit blanche', een heterotopische ‘film noir'.