Jan Kempenaers maakt foto’s van stedelijke landschappen. Autosnelwegen, monorails en kanalen storten zich vanuit de linker- of rechterhoek van de foto schuin of bijna loodrecht op de horizonlijn, die meestal bestaat uit andere gebouwen, het silhouet van een stad, een spoorweg, een parkeerplaats, een haven of een andere agressieve of elegante architecturale ingreep. Doordat de foto’s vanuit een hoger gelegen standpunt worden gemaakt, krijgt de toeschouwer het architecturale gevoel van een maquette. Een opvallend kenmerk van Kempenaers’ foto’s is zijn voorkeur voor een mat, homogeen licht, met zo weinig mogelijk ongefilterd zonlicht. ‘Met een grijze hemel krijg je een onwezenlijk, dun beeld,’ vertelt hij, ‘de landschappen verliezen hun diepte. Ik vind dat heel mooi.’

De foto’s van Jan Kempenaers worden gemaakt met een technische camera op statief, op basis van grote negatieven, meestal afgedrukt op een formaat van zo’n 100 bij 130 cm. Hij streeft ernaar heel scherpe foto’s te maken, omdat hij ervan houdt op vergrotingen net iets meer te kunnen zien dan met het blote oog.

Jan Kempenaers (°1968) studeerde fotografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en aan de Jan Van Eyk Academie in Maastricht (NL).
In 2001 stelde hij individuele tentoonstellingen samen voor het MUHKA en het Museum voor fotografie in Antwerpen. Tijdens datzelfde jaar werd hij genomineerd voor de Werner Manz Prijs en was hij laureaat van de Prijs voor visuele kunst van de provincie Vlaams-Brabant en de Prijs voor fotografie van de provincie Antwerpen. Sinds 2006 is hij verbonden aan de School of Arts te Gent. In 2012 promoveerde Jan Kempenaers tot doctor in de kunsten, met zijn proefschrift In search of the Picturesque.
Sinds het begin van de jaren ’90 fotografeert Jan Kempenaers stedelijke en natuurllandschapen. Momenteel werkt hij aan een nieuw project rond abstracte fotografie.