Onder de titel Gezichtsverlies toont Vanriet een kleine reeks portretten van gedeporteerden uit de Dossinkazerne te Mechelen. Hij baseert zich hiervoor op een monumentale publicatie van de Vrije Universiteit Brussel en het Joods Museum voor Deportatie en Verzet in Mechelen: Mecheln-Auschwitz 1942-1944. Het gaat om vier boeken met meer dan achttienduizend foto’s van mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn weggevoerd naar de Duitse kampen.
De serie is een evident vervolg op vorige tentoonstellingen zoals Transport en Meikever, Vlieg!, die samen een indrukwekkend hedendaags verhaal vertellen over het menselijk tekort.


Vanriets oeuvre combineert een veelheid aan inhoudelijke thema’s (religie, geweld, machtsmisbruik) met uiteenlopende stijlkenmerken (van figuratief tot abstract, van minimalistisch tot exuberant). Inspiratie vindt hij in het verleden van zijn familie, in de samenleving en in de kunstgeschiedenis.