Galerie Zwart Huis organiseert van 28 november tot 17 januari een dubbeltentoonstelling met fotografische zelfportretten van Liliane Vertessen op twee verschillende locaties.
In de Knokse tentoonstelling STILL I FEEL THE THRILL worden originele foto’s met neon geëxposeerd uit de jaren ‘70 en ’80.
Centraal staan werken uit het muzikale verleden van de kunstenares: in de jaren ’70 zingt Vertessen bij de Tweeters, een groep die een tijdje toert in het jazzcircuit. Ze zingt o.a. in de beruchte Antwerpse kroeg ‘De Muze’. Elk optreden wordt een performance met extravagante kleding en accessoires die later uitgroeien tot de ensceneringen van zichzelf die ze fotografisch vastlegt.
In de Antwerpse expo COOL AS HELL worden gelimiteerde multiples uit dezelfde periode getoond. Deze variëren van kleine geëmailleerde foto’s, Warhol-achtige zeefdrukken tot reusachtige prints die Liliane als jonge twintiger portretteren en die de hippielook van de jaren ’70 uitstralen.

Liliane Vertessen (1952) is één van de eerste Belgische kunstenaars die het eigen lichaam als artistiek medium gebruikt. Haar start gaat niet ongemerkt voorbij. In maart 1981 beslist de burgemeester van Turnhout dat de “jeugd niet noodgedwongen mag geconfronteerd worden met het werk van Liliane Vertessen, het wordt ‘ongeschikt’ verklaard” (Het Laatste Nieuws 13/3/81). Haar tentoonstelling “Kunst Kempen Actueel nr.3” wordt verplaatst naar een ruimte in het Cultureel Centrum waar men “op bevel van de brandweer” niet noodgedwongen langs moet. Door haar te willen bedekken heeft de betreffende burgemeester haar laten ontdekken. (Willem Elias, Aspecten van de Belgische kunst na '45)
De Limburgse kunstenares wordt geboren in 1952: de naoorlogse jaren waarin kunstenaars hun eigen lichaam bij het schilderen betrekken. De beweging van Pollock’s slingerende arm wordt op doek vastgelegd door de druppende verf. De relatie lichaam/kunstwerk is geboren. Abstract expressionisme. Liliane is een kind.
In de jaren ’60 worden objecten uit de consumptiemaatschappij door de kunstenaar tot kunstwerk verheven. De letterlijke lichamelijke betrokkenheid maakt plaats voor spirituele betrokkenheid, nl. de keuze van de kunstenaar. Multimediale kunstwerken worden geassembleerd met afval van de consumptiemaatschappij, het gebruik van neonkleuren verwijst naar de reclamewereld. Pop Art. Liliane is een tiener.
Algauw speelt niet alleen het object een rol, maar ook de hele omgeving (environment). De lichamelijke betrokkenheid van de kunstenaar is extreem, alsook de betrokkenheid van de aanwezige toeschouwers (happenings). Omwille van de vluchtigheid van het moment, worden deze happenings vastgelegd op foto en film. De jaren ’70. Het belang van fotografie in de kunstwereld neemt toe. Liliane is twintig en studeert fotografie en regie.
De invloed van deze studies is duidelijk aanwezig in haar oeuvre: ze ensceneert tableaux vivants en organiseert happenings voor één persoon. Ze voert zichzelf op in verschillende decors, in verschillende rollen: ze verkleedt zich in romantische gewaden, lingerie, tijgerpakjes of mannenkostuums. Deze privé-happenings worden vastgelegd op foto. Nadien worden analoge foto’s ingekleurd en geassembleerd met objecten (jurken, pluche, pels, …) en neon. De zelfportretten zijn vaak erotisch geladen en stralen een kitscherige wereld van glitter en schijn uit.
In het oeuvre van Liliane Vertessen schuilt een mysterieuze dubbelzinningheid: het provocerend rollenspel suggereert een grenzenloos exhibitionisme. Niets is minder waar. Steeds weer vlucht ze in een rollenspel en verbergt ze zich in een cliché van ‘De Vrouw’ : de vamp, de stoeipoes, de diva, de dame, de koningin, de femme fatale, de hoer, het onschuldige meisje. Haar echte identiteit blijft echter ongrijpbaar.


Kronenburgstaart 41A, 2000 Antwerpen
Open: zaterdag van 14u tot 18u