Albert Pepermans

0 7 | 0 1 | 1 7

07.01.2017 - 12.02.2017

Zeedijk 635 - Knokke
Op 7 januari 2017 wordt Albert Pepermans zeventig. Galerie Zwart Huis in Knokke bouwt een verjaardagsfeestje met zeven grote schilderijen op papier en kleiner werk. De vitaliteit spat ervan af, al zit er een donker kantje aan. Het is een soort van miniretrospectief vanaf 1987, door de kunstenaar zelf geselecteerd. "Het zijn geen zeven mijlpalen", stipt hij aan. "Ik ben een kind van de popart, van de anarchistische jaren zestig. Elke leeftijd heeft zijn eigenheid. Een rock-'n-rollperformance van vier uur en tien minuten tot het schuim me op de lippen staat, dat lukt niet meer. In mijn werk zit nog wel rock-'n-roll, vind ik. Omdat het zo ongepolijst is en omdat ik heel brutaal bezig ben. Het moet vooruitgaan."
Het rock-'n-rollgehalte van zijn kunst werd reeds in de jaren tachtig legendarisch, alsook het onorthodoxe gebruik van media, het kleurgevoel en de snelheid waarmee hij werkt. Na de eerste solotentoonstelling in 1979 kwam de internationale opmars gauw op dreef. Albert Pepermans is van opleiding graficus en hij stond als illustrator op de loonlijst van Humo, maar stopte ermee. Wat later werd hij docent in Sint-Lucas Gent. Zo had hij de vrijheid om zijn zin te doen. Het kunstmilieu was tuk op zijn performances. Ze hadden veel weg van een guerrilla-actie, al dan niet als schilder. In 2012 werden ze gebundeld in de publicatie 'The Papermance Performance'.
Nee, de kunstenaar uit Kortenberg laat zich niet vastpinnen. In 2013 begon hij onconventioneel om te gaan met fotografie. En enkele jaren geleden kwam hij opnieuw aanzetten met een performance. Vroeger voerde hij performances uit in Brussel, Parijs, New York en aan de Berlijnse Muur. De dynamiek van Berlijn en New York trof hem. Wolkenkrabbers werden een motief in zijn werk, hij ging aan de haal met Amerikaanse stripfiguren en hij had een boontje voor de undergroundtekeningen van Crumb. Vandaag is hij allicht het meest bekend van de drie samenwerkingsprojecten met Hugo Claus in de jaren negentig. Ze werden in 2011 gepresenteerd in het Kunstenfestival Watou, aangevuld met een reeks herwerkingen van Pepermans.
Een sleutelwerk in de expositie is 'Levitation' uit 1990, een wegkijkende man met een hoed tegen een rode achtergrond met sterren of bloemen. "Het ziet er bijna uit als een houtgravure. Ik weet niet of het een zelfportret is. Het is zowat de oervorm van mijn figuur met een hoed, een symbool van de kunstenaar die afwachtend in de verte kijkt. Naast hem zie je een steen of een wolk. Wat hij in zijn hand houdt, is een rudimentair huis. Het huis is belangrijk voor mij om te kunnen werken. Die figuur heb ik afgeleid van een Amerikaan met een hoed in een advertentie voor auto's", verklapt Pepermans. Het ventje met de hoed, een terugkerend motief, is min of meer zijn handtekening geworden.
Het formaat van de grote werken is 150 x 200 cm. "Ik kan dat goed bespelen. Het is als een tennisser die altijd op hetzelfde veld speelt", verklaart de kunstenaar. Ze zijn geschilderd op flinterdun patroonpapier, een favoriete drager, of ander papier dat hij eveneens vouwde. Als het werd gemaroufleerd op doek is het een schilderij vol rimpels. Maar zijn kunst is springlevend. Tegenwoordig exploreert hij de abstractie, hoewel er wat figuratie aan te pas komt. Sjablonen en stempels heeft hij altijd ingezet. Nu is het een rubberen stempel van een vrouwenhoofd, een tekening van hem. Schilderen doet hij met plamuurmessen. 'STAMP 000127' (2015, acryl en inkt op papier) is een schilderij met frisse kleuren, een fragiel ruitjespatroon en zwarte hoofdjes die abstract overkomen. "Het is minder verhalend dan vroeger", constateert Pepermans. "Ik heb een beetje de abstractie ontdekt. Het geeft me een grotere vrijheid. Misschien wordt het weer figuratief, dat kan ik niet voorspellen."
Wat wel vaststaat: bij de tentoonstelling verschijnt een tekeningenboek op 70 exemplaren. Het zijn Risoprints, iets als vierkleurendruk met een soort kopieermachine, op A3-formaat en op zijn Japans ingebonden met draad.

Christine Vuegen
Selectie werken