Guy Slabbinck maakt kleurrijke schilderijen, tekeningen en etsen. De Brugse kunstenaar trekt ten strijde tegen de visuele verveling en gaat op onderzoek naar wat figuratieve schilderkunst vandaag kan betekenen.

De recente schilderijen van Guy Slabbinck gaan over de schilderkunst en de positie van de kunstenaar. Geen nostalgie naar vervlogen tijden maar een verlangen om de schildertraditie voort te zetten en nieuwe horizonten te verkennen. Hij vertrekt vaak van een bestaand schilderij of klassieke thema’s zoals het verloren paradijs, de koloniale geschiedenis en de mythologie. Vervolgens zoekt hij zijn weg door de wereld van de klassieke schilderkunst met als grote voorbeelden Titiaan, Rubens, Manet, Delacroix, Gauguin en Ensor. Door de iconografische betekenislagen van het klassieke kunstwerk te bestuderen en te herwerken creëert hij een nieuwe beeldtaal.

Guy Slabbinck houdt ervan om dingen na te schilderen en vermomd als een koekoek in het nest van een andere kunstenaar te duiken. Picasso zei: "Art is theft.” Rubens is schatplichtig aan Titiaan, Van Dyck aan Rubens, en zo wordt de schildertraditie verdergezet. Een traditie van aantrekken en afstoten, heruitvinden van stijlen, herdenken van de geschiedenis en naast de paden lopen.

Het originele, instinctieve beeld die onze verbeeldingswereld prikkelt, is in onze nieuwe wereld een zeldzaamheid geworden. Guy Slabbinck pleit voor een schilderkunst die emotie durft te tonen. De kunstenaar moet in de eerste plaats een maatschappelijke rol vervullen in plaats van een economische. Kunstenaars moeten de wereld verrijken en niet zichzelf.

Guy Slabbinck (°1979, Brugge) woont en werkt in Gent. Hij volgde een kunstopleiding aan Sint-Lucas.